Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Προσευχή Επάνω στην Ακρόπολη



Αφιερωμένο
Στους λάτρεις του Καλού και του Ωραίου.

" Π ρ ο σ ε υ χ ή, π ο υ   έ κ α μ α    ε π ά ν ω    σ τ η ν    Α κ ρ ό π ο λ η,  
ό τ α ν    α ξ ι ώ θ η κ α    ν α     ν ι ώ σ ω
τ η ν     τ έ λ ε ι α      Ο μ ο ρ φ ι ά ".
  (Ε.Ρενάν)

                                                                                                    (επιλεγμένα αποσπάσματα)

          Θυμάσαι την ημέρα εκείνη, κάτω από το αρχοντικό του Διονυσόδωρου, όπου ένας κακοφτιαγμένος, μικρόσωμος Εβραίος μιλώντας την Ελληνική γλώσσα των Σύρων, ήρθεν εδώ, προσπέρασε βιαστικά τα προπύλαια, χωρίς να σε καταλάβει, διάβασε με μεγάλη προσοχή τις επιγραφές σου και πίστεψε πως βρήκε στον περίβολο σου ένα βωμό αφιερωμένο, σ' ένα Θεό, σ' αυτόν που ήταν : Ο Άγνωστος Θεός. Ε, λοιπόν, ο μικρόσωμος αυτός Εβραίος απήγαγε το βωμό σου. Επί χίλια χρόνια σε θεωρούσαν σαν ψεύτικο είδωλο, σ' αυτά τα χίλια χρόνια ο κόσμος ήταν μια ερημιά, όπου δεν εφύτρωνε λουλούδι.

Σ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα σιωπούσες, ω Αθηνά Σάλπιγξ, σαλπικτήριον όργανο του νου, Θεά της ευταξίας και του ρυθμού, εικόνα της ουράνιας σταθερότητος. Γινόταν ένοχος κανένας, όταν σ' αγαπούσε, και σήμερα, που ύστερα από ευσυνείδητη εργασία καταφέραμε να σε πλησιάσωμε, μας κατηγορούν, πως έχουμε κάμει έγκλημα στο ανθρώπινο πνεύμα, αψηφώντας τις θεωρίες επάνω στις οποίες εδίδαξεν ο Πλάτων.

Νομοθέτρια, πηγή των δικαίων θεσμών, " Δημοκρατία ", εσύ που βασικό δόγμα σου είναι, ότι κάθε καλό προέρχεται από το λαό, και ότι, παντού, όπου δεν υπάρχει λαός για να θρέψει και να εμπνεύσει τη διάνοια, εκεί δεν υπάρχει τίποτε, μάθε μας να διαλέγωμε τα διαμάντια μέσα από τους ακάθαρτους σωρούς.

         Πόσες δυσκολίες, πραγματικά, βλέπω μπροστά μου !

      Πόσες πνευματικές συνήθειες θα πρέπει ν' αλλάξω !

Η καλοσύνη και η κακία, η χαρά και η θλίψη, η ομορφιά και η ασχήμια, η λογική και η τρέλα, αλλάζουν μεταξύ τους, με λεπτούς χρωματισμούς, τόσον αδιόρατους, όσο είναι και οι λεπτότατες αποχρώσεις στο λαιμό ενός περιστεριού.

                                                                          Ερνέστος Ρενάν (1865)

Αφιερωμένο σε όσους από μας βρεθήκαμε χθες σε συνεστίαση της Ένωσης Ελλήνων Παιδαγωγών κάτω από την Ακρόπολη,  την απολαύσαμε   φωταγωγημένη   και την ονειρευτήκαμε -στον ύπνο μας ή και ... στον ξύπνιο μας...-.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ....

Το παραπάνω βίντεο αποτελεί ένα απάνθισμα σκέψεων και στοχασμών.
Τώρα το καλοκαίρι ίσως υπάρχει περισσότερος χρόνος στον καθένα μας  για μια τέτοια περισυλλογή....
(ένα ορθογραφικό λάθος στην λέξη ότι αντί ό,τι επαφίεται στην κατανόηση που θα δείξει ο αναγνώστης...)

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ- Ν. ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ


"Όταν νομίζεις ότι τίποτα δεν πάει καλά, ότι όλα είναι εναντίον σου, ότι έχεις πολύ δύσκολη καθημερινότητα να αντιμετωπίσεις, να ξέρεις ότι είναι το πρώτο βήμα στη νέα σου ζωή, το πρώτο μικρό βήμα σε μια νέα πραγματικότητα, αρκεί να ονειρεύσαι, να στοχεύεις, να προσπαθείς... Έτσι θα πετύχεις...

Ο Διάπλους του Αιγαίου, ολοκληρώθηκε με τη Δύναμη της Ελλάδας και ο Νίκος Κακλαμανάκης απέδειξε ότι Ο ΜΟΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ.
Νίκο, σε ευχαριστούμε  για τη    δύναμη που μας μεταφέρεις."
Δείτε το παρακάτω βίντεο:



Συμμετοχή της Τοτ.Αρβ.

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Liberation: Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου πάντα σηκώνεται

http://www.iefimerida.gr/node/39206

Ένα άρθρο «ύμνο» για τον ελληνικό λαό δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα «Liberation», η οποία παρουσιάζει τους Έλληνες ως το ανάχωμα της Ευρώπης ενάντια στον οικονομικό ολοκληρωτισμό.
Ο συντάκτης της εφημερίδας τονίζει ότι «ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται στον πόλεμο κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού», ο οποίος «καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, και απειλεί την καθημερινή επιβίωση εκατομμυρίων πολιτών».
Υπογραμμίζει, μάλιστα, ότι «αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, ο Έλληνας πάντα σηκώνεται...».
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο της «Liberation»:
«Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!»